دانلود پایان نامه - تحقیق

امروزه نقش و جایگاه مفاهیمی‌مانند صمیمیت و تعهد در روابط زناشویی به دلیل افزایش روزافزون آمارهای تعارضات و طلاق و خیانت در مطالعات خانواده و ازدواج بسیار با اهمیت است. وفاداری زوجین به یکدیگر از ویژگی‌های مهم ازدواج‌های پایدار و رضایت بخش است (احمدی، ۱۳۹۱). صمیمیت در ازدواج نیز با ارزش است زیرا تعهد زوجین به ثبات رابطه را محکم می­ کند و به طور مثبت با رضایت زناشویی همراه است (حسینی، ۱۳۹۰). تجربیات بالینی نشان داده است که روابط صمیمیانه یکی از نیازهای اساسی انسان است و عدم ارضای آن موجب افزایش تعارضات و کاهش صمیمیت در روابط زناشویی و بروز مشکلات عاطفی و روانی می­گردد (باگاروزی[۱۶]، ۲۰۰۱) و در واقع ریشه بسیاری از مشکلات زناشویی فقدان صمیمیت و مشکلات ارتباطی بین زوجین است (حسینیان و همکاران، ۱۳۹۰). زوج‌هایی که دارای توانایی درک و پذیرش افکار و احساسات خود می­باشند، موفقیت و سازگاری بیشتری در زندگی زناشویی خود دارند (هاوز و همکاران[۱۷]، ۱۹۹۷). توانایی بخشش همسر می‌تواند به عامل پابرجایی رابطه و افزایش رضایت زناشویی منجر شود. افرادی که قادر به بخشش همسر خود هستند اعتقاد بر تقدس رابطه زناشویی خود دارند و این توانایی بخشش همسر به استحکام بیشتر رابطه زناشویی و افزایش رضایت زناشویی می­انجامد (باکوس، ۲۰۰۹؛ به نقل از عسگری، روشنی، ابافت و ضمیری، ۱۳۹۱). بنابراین مهمترین سوال پیش روی محقق این است که آیا تعهد زناشویی براساس متغیرهای صمیمیت و بخشودگی قابل پیش ­بینی می‌باشد یا خیر.

۱-۳ ضرورت و اهمیت انجام پژوهش:

تاکنون در عمده بحث‌هایی که برای تعریف ازدواج سالم وجود داشته، باور بر این است که در واحدهای زناشویی قوی عناصر زیر موجود است: صمیمیت، تعهد، ارتباط عاطفی و مهارت‌های حل تعارض و معنویت (شروود[۱۸]، ۲۰۰۸؛ به نقل از شاکرمی، ۱۳۹۳) فهمیده شده است که تعهد زناشویی بین همسران یک پیش ­بینی کننده مهم برای ازدواج‌های رضایت­بخش و پایدار است، تعهد مادام العمر نسبت به ازدواج، وفاداری نسبت به همسر خویش، ارزش­های اخلاقی قوی، احترام نسبت به همسر خویش به عنوان بهترین دوست و تعهد نسبت به وفاداری جنسی از ویژگی­های ازدواج­های رضایت بخش با عمری بیش از ۲۰ سال هستند (لیندزی[۱۹]، ۲۰۰۷؛ به نقل از عسگری، پاشا و آذرکیش، ۱۳۹۰). تشکیل زندگی مشترک و بنیان خانواده‌‌‌ای گرم و صمیمی‌که رکن آن زن و شوهر می­باشد باید بر پایه‌ی تعهد بنا گردد (سفرچی تیل، ۱۳۹۱). به گفته نیکلز[۲۰] (۲۰۱۰؛ به نقل از حسینی، ۱۳۹۰) تعهد در ایجاد ثبات و موفقیت در یک ازدواج نقش اساسی دارد. بر این اساس هرگونه رابطه‌‌‌ای بدون تعهد، سطحی و بدون سمت و سو خواهد بود و هرگونه آشنایی معطوف به ازدواج پس از مدتی اگر به تعهد پایدار و طولانی منجر نشود، در واقع یک آشنایی ناکام کننده خواهد بود (ناصر، ۱۳۹۰). بر اساس داده‌های سازمان ثبت اسناد، آمار طلاق از ۲۰/۱۰ درصد در سال ۱۳۸۳ به ۳۹/۱۶ درصد در سال ۱۳۹۰ رسیده است؛ به این معنی که آمار طلاق در کشور ما افزایش ۱۹/۶ درصدی در طی ۷ سال داشته است (تبعه امامی، ۱۳۹۱). از این رو طلاق کماکان یکی از موضوعات بسیار مهم در جامعه ایران می­باشد و محققان زیادی در این حوزه به تحقیق پرداخته اند (کلانتری، روشن­فکر و جواهری، ۱۳۹۰). از سویی دیگر طبق نتایج تحقیقات، تعهد زناشویی دومین عامل حفظ کننده ازدواج و فقدان آن مهم ترین عامل مؤثر در بروز طلاق به شمار می‌آید (رینولد و منسفیلد[۲۱]، ۱۹۹۹ ؛ کوهان و کلینبائوم[۲۲]، ۲۰۰۲).

تا زمانی که زوجین تعهد ازدواج را جدی نگیرند نمی‌توانند به ساختار زندگی زناشویی سالم برسند (رضایی، ۱۳۸۹). در واقع یکی ازعوامل بسیار مهم که ازدواج را از سایر روابط متمایز می­سازد، نوع تعهد مربوط به آن است. بدون تعهد زوجین نخواهند توانست عمق عشق و صمیمیتی را که در سایه وفاداری و تعهد به همسر و ازدواج به وجود خواهد آمد، تجربه کنند (تانگ و کوران، ۲۰۱۲ ).

همچنین مطالعات و تجارب بالینی (شاپیو و ریمن[۲۳]، ۲۰۰۱؛ به نقل از حامدی و زارعی، ۱۳۸۹) نشان داده است که ریشه بسیاری از مشکلات زناشویی فقدان صمیمیت و مشکلات ارتباطی بین زوج‌ها است. بنابراین صمیمیت یک نیاز اساسی و واقعی انسان است و تنها یک تمایل و آرزو نیست. بنابراین عدم ارضای آن می‌تواند موجب افزایش تعارضات، کاهش رضایت زناشویی و بروز مشکلات عاطفی و روانی شود. صمیمیت به طور کلی به عنوان بخشی ضروری از یک رابطه در نظر گرفته می­شود (باگاروزی، ۲۰۰۱).

در روابط بین زوج‌ها، بخشودگی یکی از واکنش­هایی است که امکان تداوم رابطه را علی رغم اشتباهات، خیانت­ها یا ناکامی‌در برآورده ساختن انتظارات ممکن می­سازد. بخشودگی اجازه نمی­دهد که عواطف منفی بازدارنده صمیمیت، بر فرد غلبه نمایند. بخشودگی اجازه می­دهد که روابط استمرار یابند و با وجود تهدیدها، صمیمیت تقویت گردد. از این رو بخشودگی نیز ابزار مهمی‌در حفظ و تداوم رابط جدی و بلند مدت است (احتشام زاده و طبیبی، ۱۳۹۰).

امروزه جایگاه تعهد نیز در روابط زناشویی به دلیل افزایش روز افزون آمار خیانت‌ها و طلاق، در مطالعات خانواده و ازدواج بسیار با اهمیت تشخیص داده شده است. هم چنین تعهد به این دلیل مهم است که با ارتباط بهتر، شادتر بودن و برخورد بهتر (رفتار سازنده تر)  با مشکلات در ارتباط است؛ به همین دلیل بررسی عواملی که تعهد را افزایش می­دهد مهم است . در دین و فرهنگ ما نیز تعهد زناشویی یک ارزش بسیار عالی می­باشد و حساسیت­های زیادی نسبت به آن وجود دارد و به عنوان یکی از عوامل اساسی در ثبات و کیفیت زندگی زناشویی شناخته می­شود اما از آنجایی که تحقیقات اندکی به بررسی رابطه تعهد زناشویی با سایر متغیرها پرداخته اند هنوز سؤالاتی در مورد نقش متغیرهای مختلف در پیش ­بینی تعهد زناشویی وجود دارد (کریمیان، کریمی‌و بهمنی، ۱۳۹۰). بر این اساس با توجه به اهمیت این سازه در زندگی زناشویی و در راستای حفظ سلامت و بهداشت روانی زوجین و در نتیجه جامعه، ضرورت اقداماتی برای بهبود روابط زناشویی و خانوادگی و به ویژه افزایش میزان تعهد زناشویی زوجین مطرح می­گردد. لذا ضرورت دارد به بررسی عوامل پیش­بین این متغیر مهم پرداخت تا از این طریق بتوان با ارائه‌ی راهکارهایی به افزایش آن در زندگی زوجین پرداخت.

ادامه مطلب

دیگر سایت‌ها :